Bütün evin yükünü çeken sen,
Her zahmete katlanan yine sen,
İsteklerimi yerine getiren yine de sen,
Neticede rahatlık bana battı.

Gül gibi evimizde geçinen biz,
Gözlerini bir arka bahçeye diken,
Ne vardı sanki aynısı bizde de var.

Yok, haram her zaman tatlıdır,
Ne oldu, sonunda,
Evdeki Ceylanım evden gitti.

Çok mu iyi oldu rahat mıyım,
Yeminler olsun ilk gün aradım,
Yalnızlık, mutfak ve hizmetler,
Asla yapamam yerin bir başka.

En önemlisi yatağa hiç yatmadım,
Hep divan ve kanepe üzerinde,
Yok neymiş bekârlık sultanlıkmış,
Alnını karışlarım, evlilik sultanlık.

Yaz ki, evin içi buz sanki,
Tamam her şeyden vaz geçtim,
Sen bu evin reisi sultanısın,
Söz sana ne dersen o olacak,
Senin kıymetin yokluluğunda belli,
Hadi gel de geç şu mutfağa,
Göster hünerlerini döktür yine,
Gerçekten bir Meleksin,
Evimin hanımı, çocuklarımın anası,
Kara gözlüm, siyah saçlım,
Sen yokken her şey yok oluyor,
Bak sen varken ev bereketleniyor,
Ben tarihi yazıyı değiştiriyorum,
Evin direği bereketi hanım ağası,
Evin hanımlarıdır, kırmayınız,
Ve evlilik sultanlıktır...

Sami ARLAN...