EN KÖYLÜ ÇOCUĞUYUM
Benim doğum ebem bilmemiş ne steril eldiven nede neşteri,
Ben hayata onun nasırlı ellerinde başladım.
O, köyün hatırı sayılır yaşlısı ,bense yaşamaya gelen bir çileli.
Ve anamdan kopup geldiğimde onun nasırlı ellerinde ağladım
Dedim ya ben köylü çocuğuyum

Doğduğum ev tezek kokardı,toprak damı her yağmurda akardı.
Köşede bir gaz lambası asılıydı.öylece loş ışıklar saçardı.
Geceleri kurbağalar öter.baykuşlar bağırır,çekirgelere bayram yapardı
Ben o,köyün çocuğuyum taşıyla toprağıyla her şey beni bağrına basardı
Dedim ya ben köylü çocuğuyum

Oyuncağım hep bez bebek,eğlenceliğim suyla ıslatılmış şekerli yufka ekmek,
Çukulata nedir bilmedim,çocukken hiç dondurma yemedim, sinamaya gitmedim
Bazen koyun güttüm bazen taşıdım tarlaya azık ne olurdu bende oynasaydım azıcık
Dedim ya ben köylü çocuğuyum

İlimiz çankırı merkez çivi köylüyüm,ben şimdiden değil,taaa ezelden o köylüyüm
Annem köyün en taze geliniymiş.babamsa koç gibi delikanlısı.
Hani tozu,tuzu,birde kızı derler ya çankırının işte bende onlardan biriyim
Dedimya ben köylü çocuğuyum

Şimdi büyüdüüm ama ruhum köyde kaldı
Geride kalan artık hatıralar.her şey sahte her şey yalan,
Şimdi olmuyor böyle çocukluklar
Oyunlar yalan,aşklar yalan dostluklar yalan,yalan sevdalar,
Dedim ya ben köylü çocuğuyum geride kaldı hatıralar...........
DUDU BAYRAM 26 O8 2008