Okyanusta bir su damlası misali
Kumlara bölünmüştük
Masum yelkenlilerdi hayallerimiz
Gölgesi sislere vururdu, ayın en koyu karanlığında
İçimize yürürdük
Susuz kalmak korkusu başlardı damarlarımızda
Ömrün biten saatleri dudaklarımızda
Yolumuza yürürdük
Zamanın ihanet eden saatleri kolumuzda
Nasılda kendi içimize çekilirdik
Met cezir çocukluğuydu sevmelerimiz
Dikenli tellere takılırdı masumiyetimiz
Kaderimiz damlardı yüreğimize
İçimize yürürdük
Bir ağaç bile yok olurdu okyanusumuzda
Hayat kaynağımıza yolcu olur
Aşkın kanardı omuzlarımda
Diz çökerdim yollarında
Sensizliğe ağlardım
Kayıp ruh gemilerimle batardım derinlere
Ölü deniz olurdu hayallerim
Parçan mazinin karanlığında
Umuda yelken açardım
Denizin maviliği yüreğimde yangındı
Paramparçaydı hayallerim toprağın karışmışlıklarında
İnci konardı yüreğime
Mazime yolculuğa dalardım
Sen çıkardın karşıma
Gözlerin mektup sevinçlerin hayal
Asardım çocukluğumun dallarına
Denizin görünmezliğinde
Seni kalbimin sonsuz yolculuğuna alırdım
Başlardı bitmeyen bir hikaye