Ey mukaddes nöbetçi ey rüzgarın kırbacı
Ey milletin koynunda kıvranıp duran sancı
Tutup taşısam seni cağların ötesine
Alemler gelip geçse sen kalsan baki hancı

Bilmez mukaddesatım senden evlâ sancağı
Ne nam ne san ne şöhret hepsi senden aşağı
Yükseltsem seni arsa cihan sığar gölgene
Sana haslet edenin düşse de haktır başı

Sendin fatihte surun gediğine dikilen
Çanakkale’de cengin ruhunu ateşleyen
Tarih satırlarını yazan mürekkep sendin
Sendin gelincik gibi gökyüzüne ekilen

Şeref bil rengin için toprağa düşen kanı
Bir tek sana eğilir türkün eğilmez başı
Boyun büküp de öyle bizi tarumar etme
Şahlan ki semalarda dinsin ırkımın yaşı

Gaflet uykularını yırtıp gelen fecirsin
İnanmışa sığınak küffara endişesin
Tırnaklarımla seni kazıp koysam göğsüme
Zati damarlarımda çağlayıp duran sensin

Varsın esmesin yeller varsın rüzgarlar dinsin
Seni dalgalandırır soluğu bu milletin
Kem gözler bana gelsin beni bölsün süngüler
Sana uzanan diller kor ateşlere değsin

Ey muteber sevgili ey sultanı zişanım
Candan aziz bildiğim ey hürriyet nişanım
Beni meftun eyleyen hudutlar yıkan aşkın
Ceddimden emanettir evladıma mirasım