Sırada yeni
duyacağınız
eski bir şarkı var
dilim varmıyor
söylemeye
en çirkin
seslimiz dahi
kim söylese
güzel söyler
bu türküyü
aklımda
bir serçenin
ölmeden
önceki
son uçuşu var
sanki bir yere
yetişir gibi
telaşla
gözlerim kör
olsaydı keşke
insan unutur da
uçan bir şeyi
bir türlü
silemez
zihninden
hamalın biri
yokuşu çıkarken
yığılmış
yeryüzüne
kirli
kokuşmuş
bedenini
taşıyasım
var sırtımda
hamal deyip
geçmeyin
ne de olsa
kıymetli
bir ölümü var
Anadolu’dan
tüm kudreti
artık mizahi olan
bir Tanrı var
çok önceleri
yüceler yücesi
bir iradesi var
savaşa,talana
insanın insana
yaptığı ayrımı var
nihayet akşam oluyor
gecenin
gündüzden
alacakları var
tüten bir bacanın
herkesten sakladığı
gizli bir
yangını var
sevdadandır
inanın öyle
güneşin
insanı terkedişi var
komik bir şeyi
sürekli yapar gibi
hiçbirimizin
neden diye
sormadığı
herkeste aynı
gülümseme
yüzümüzde
biten bir günün
gün ışığından
kalma
henüz
tükenmemiş
bir ömrü var
çizgileri boşverin
bir yarın var
içinde
kendimizle
bir kavgamız var
bir aynanın hizasına
denk gelirsek
barışmaya
yakın
bir savaş
meydanı var
öldürdüğümüz
her şeyi
dirilten
bir sevgiyle
yıkadığımız
ölülerimiz var
kendimizden
fakat
bize ait olmayan.



İlker ÖZDEMİR