Kuşaklar biz çağlarda bele sarılıyordu.
Saranlar ateş basıp pek bir bunalıyordu.
Büyüdüğüne pişman ve çocuk kalıyordu.
Ve zamanla nesildaşım insanı yoruyordu.

Kit kanaat zamanda kıt kanaat geçinen.
Zor zanaat ekip biçti demedi yonca çimen.
Okumadı-gelişmedi öyle kaldı küçümen.
Selamete çıkacak bir zemin arıyordu.

Fakirlik kanlarına o denli işlemişti.
Menfaat sevdasına dostunu fişlemişti.
Okuduğu destanın aygırı varmasa da.
Dönülmez akşamların ufkunda kişnemişti.

Teknoloji de yoktu tictok miktok ne gezer.
Face book desen oda kanısınca müptezel.
İnstegram resmediyor yaşanan ebed ezel.
Zaman hızla akarken ufuklar parlıyordu.

İşte o an nesildaş çocuk olmak istedi.
İstedi ve o mubah günahları işledi.
Z kuşağı net olan pislikleri atlarken.
Tatlı geldi diyerek yasakları dişledi.

Sonra zinhar dediler, televizyon günahtır.
Sosyal medya da zaten başlı başına ahtır.
Suç ortaya çıkınca kaktır arkadaş kaktır
Z kuşağı pir ü pak vurma kardeş günahtır


Emine Balı Oğuz