Nelerden vazgeçtim bir bilsen keşke
Sana gençliğimi verdim yetmedi
Gözlerin kör kalbin kapalı aşka
Turâb oldum, hârâb oldum yetmedi

Mecnun gibi çölden çöle gezerek
Ferhat gibi koca dağı delerek
Kerem gibi aşk hârın da yanarak
Alev oldum ateş oldum yetmedi

Yapmadığım bir şey kaldı mı söyle
Leyla mı, Aslı mı, Şirin mı böyle
Yeter artık n’olur merhamet eyle
Ne çölün, ne dağın, hârin yetmedi

Seni sevmedim; sevemedim desen
Vallahi bu kadar olmazdı tasam
Çatladı yolunda kırıldı asam
Yol eyledin, del’eyledin yetmedi

Senden sonra bana herşey mânâsız
Sanki çocuk gibi kaldım anasız
Nasıl oldum senin için anlamsız
Günü verdim, dünü verdim yetmedi

Üzülme diyerek, ben beni yaktım
Ne varsa dünyalık; inan bıraktım
Başkasına gözlerimi kapattım
Ağma oldum, âhrâz oldum yetmedi

Her neyim varsa al helaldir sana
Doymadın sinem’den döktüğün kana
Ben kıyamam ama sen kıydın bana
Sana can verdim, kan verdim yetmedi

Yokluğunda naçar bastılar beni
Vazgeçmedim diye kestiler beni
Sevda çarmıhında astılar beni
Son nefesimde sen dedim yetmedi