geceleri uyumazdın başında
ağlasa, gözlerinde yaşlar dolardı
gecelerin ayazında uykusuzluklar
sen titrerken, onu ısıtırdın şevkâtinle
bir an bile ayrılmazdın yanından
her dakikanı bağışlardın ona
büyüttün sütünle
’’en güzel okullarda okuyun’’ dedin
yemedin, içmedin, giyinmedin
onlara sebil ettin her şeyini
her zorluklara göğüs gerdin
evlatlarım anlı açık gezin şehirde
okulunda mahçup olmasın dedin
hiç bir fedakarlıktan kaçınmadın
dualarınla korudun onları
Yaradan’dan onlar için dileklerde bulundun
üniversiteler bitirdi (ler)
’’AH, OF’’ bile demedin
yüreklerinde karanfiller açtırdın
gururlandın onlarla
gurbetin kahırlarını çektin ’aman’’ demedin
lakin; gül kokulu yavrunu
kopardılar senden acımasızca
işte bu seni dertlerden dertlere sürükledi
’’devletim’’ dediğin kıydı ona
şimdi; gözün yollarda onu arar
rüzgarla kokusunu gelmesini istersin
karanlık hücreler soğuk
simsiyah gündüzler güneşsiz
güneşini siyaha boyadılar
gözlerin âmâ, kulaklarında çığlıklar
sokaklarda sessizlik
dayan, dayanabilirsen yakılan adalete
günler geçmiyor, mevsimler kış
saatler durdu, sular çekildi
yüreğin çoraklaştı
bu gün pazar, anneler günü
sana unutturdular anneliğini... :(

Zafer Direniş
...

yüreği yangın yeri anaya seslenişti içimden gelenler... :(

Anneler gününü nasıl kutlarım şimdi ben?

Affola...