EYVALLAH ACI HAYAT
Meydan okuyacaģım
Naralar atacağım
Kimsin nesin diyecekken
Dönüp kendime baktım
Meger hayat kafa tutmuş bana
Dizlerimi tutmaz
Gözlerimi görmez
Ellerimi titrer etmiş
Saçıma aklar düşürmüş
Sakalım ağarmış
Güç’ten kuvvetten düşürmüş
Bastonsuz yürümez
Soluk taşı aratır etmiş
Ağzım yamulmuş
Çenem kaymış
Dişlerim çürümüş
Lokmayı geveler olmuşum
Ben ona degil, o bana eyvAllah ettirmiş
Dügünlere katılır sevinç
Taziyelere gider acı paylaşırdım
Adettendir,
Acı kahve (mırra) ikram edilir
Damağa çalınır kekremsi bir haz bırakırdı
Meger o acıyı damağa degil
Hayata çalmışız
EyvAllah acı hayat EyvAllah
Ellerim kelepçe
Ayaklarım pranga
Dilime sürgü
Kollarıma zincir yemiş
Tutsak edilmişim
EyvAllah acı hayat EyvAllah
Ferimi söndürsende
Dizim üstü çöktürsende
Ferasetimi bağlasanda
EyvAllah dedirtsende
Bilirim ki ALLAH’tan umut kesilmez
Her zaman bir umut vardır
Onun hükmüne sorgu sual edilmez

Kaç şair şiir yazarken ağlamıştır, bilmiyorum
Ama ben her şiirimde olduğu gibi bu şiirdede kendimi yazdım kendime ağladım

Mehmet(A) Demirkol
04 05 2022 çarşamba