Yerin,
Göğün,
Tüm cihanın sahibi…
Yok iken var eden,
Var ile imtihan eden
O en güzel sevgili…

Seven nasıl ki
Yaşarsa sevdiği için,
Kalbimin her atışı
Ruhumun nefes alışı;
Görmeden aşkı ile yandığım,
Tek bir sözü ile
Nefsimi yakıp attığım
Sevgililerin sevgilisi için…

En ölümsüzünden
Bir sevda düşünün;
Ne kalem yazabilir,
Ne sayfalara sığabilir,
Ne kelam yeter anlatmaya…

Bir tek, gönül
Serilir öylece yoluna,
Son nefesine dek
Sayıklar durur ‘Yâ Allah’ diye,
Gülümseyerek gider
O’nu görebileceği her yere…

Gülün özünde,
Lalenin dilinde,
Tabiatın kalbinde O…
Güvercinin ürkekliğinde,
Aslanın cesaretinde O…
Hayalde, düşte gönlümüzle
Gördüğümüz gerçek O…
Gönülde açan baharda,
Kirpiğe düşen yağmurda O…
Yüreğin sözünde,
Yaratılan her zerrede O,
Evrenin şifresinin sırrı O…

Dert verse de
Derman aratmaz başkasında,
Hüznü düşürse de yüreğe
Mutluluk eksik olmaz
Aşkıyla var olan kalpte…

Kader denen yazgı ile çizmiş
Üç günlük ömrümün resmini,
Nasip denmiş sevdiğine
Vereceği sevgiden armağana…

Ne gelirse O’ndan hediye
Kabulüm içmek ağuyu bal diye,
Ah edilmez asla O’ndan gelene
‘Bu da geçer Ya Hû’ der
Sabırla sığınılır
O en sevgiliye…

Elbet hayır düşünür,
Elbet hayır eyler
O’na aşkla bağlı tüm gönüllere…



Gülhanım
Turgay Özdek