Kaç günahı yüklendi şu garip mahsun gönlüm,
Gözyaşlarım ummana döndü umrunda değil,
Vurgunlar yedi sevdam sermayem elde zulüm,
Hasretlerim gümana döndü umrunda değil.

Her gece sarılırken yokluğun kucağına,
Yangınlar düşürdün yar gönlümün ocağına,
Savurdun yüreğimi yalnızlık bucağına,
Feryatlarım amana döndü umrunda değil.

Sebep neydi ey zalim neden sırtımdan vurdun,
Neden yıllar boyunca yordun gönlümü yordun,
Gitmek ise muradın neden yanımda durdun,
Mutluluğum zamana döndü umrunda değil.

Çaresiz bu sevdanın sözü yardan ziyade,
Yitirdim herşeyimi özü yerden ziyade,
Buz kesti her ceriham azı kardan ziyade,
Çığlıklarım dermana döndü umrunda değil.

Dildar’ım Şiirin oldun, dağlar deler dururum,
Şu serimi çileden her gün taşa vururum,
Ben sevdamı çöllerde hep mecnunca ararım,
Satırların fermana döndü umrunda değil.
Gözyaşlarım ummana döndü umrunda değil.

Cihan BERDİBEK
26.04.2022