2
Yorum
15
Beğeni
5,0
Puan
681
Okunma
Oysa ne diyordu üstat Yunus Emre; “ Ete kemiğe büründüm, Yunus diye göründüm”... Dünyanın makamı mevkisi, malı mülkü, şanı şöhreti yani fani olan her şeyi insanda mevcut olsa da, hiçbiri insana değer katmaz aslında. İnsanın değeri özündedir, kalbindedir... Fakat ne yazık ki insan insanı sözde tutuyor, öze değil, gerçek olana değil de zahir olana göre sevip sayıyor. Haliyle o sevgi saygı da zahir oluyor... Özde sevip sayanlara, suretinizi değil özünüzü tanıyanlara denk gelesiniz... Sekizli ölçüyle yazdığım bu şiirimi beğenilerinize arz ediyor ve okuyan herkese şimdiden teşekkür ediyorum.
Mustafa ÖzTürk
- mstfztrk #mstfztrk
Bir gül idim soldum işte
Ne sır gizlidir bu işte
Gelenler bile gidişte
Kime kalır dünya bilmem
Varım yoğum çile keder
Hepsi birbirinden beter
Dedim ey can gayrı yeter
Kime kalır dünya bilmem
Sözümona sevdalardan
Yalanlardan dolanlardan
Bir hiç için vedalardan
Kime kalır dünya bilmem
Neler gördüm şu ömrümde
Makam mevki yok gözümde
İnsan insanın sözünde
Kime kalır dünya bilmem
Herkes sevdi para pulu
Görmedi Allah’ın kulu
Kalp denilen sonsuz yolu
Kime kalır dünya bilmem
Yere batsın sıfatlarım
Zahirde anılan yanım
Ben özümde Mustafa’yım
Kime kalır dünya bilmem
5.0
100% (8)
Cevap Yaz