Bahtıma esen rüzgâr fırtınaya dönüştü
Kavruldum aman vermez dikenli yollarında
Baharları beklerken payıma hazan düştü
Savruldum yaprak gibi zulmetin kollarında.

Bağ oldum bağban oldum soldu bütün güllerim
Kırıldı tuttuğum dal bomboş kaldı ellerim
Söylemekten yoruldum, bitap düştü dillerim
Savruldum yaprak gibi zulmetin kollarında.

Düşünceler, kaygılar mekik dokur serimde
Kurdeşenler dökerken yaralı yüreğimde
Taş olsaydı erirdi yemin olsun yerim de
Savruldum yaprak gibi zulmetin kollarında.

Yerlere yeksan ruhum, verimsiz toprak gibi
Yaşam denen deryada boyladım her gün dibi
Çektiğim acıların vardı çok müsebbibi
Savruldum yaprak gibi zulmetin kollarında.

Binbir çiçekte arı, petekte eşsiz baldım
Bir yudum mutluluğa binlerce kapı çaldım
Elim kolum bağlandı öylece kalakaldım
Savruldum yaprak gibi zulmettin kollarında.

Yıllar yılı katlandım türlü eziyetine
Serildim ayaklara daim çul niyetine
Söz var mıdır acaba,Sevim ’in diiyetine
Savruldum yaprak gibi zulmetin kollarında.

Sevim GÜLER