Köşelerine uzandığım baharlarımın özleyişlerinde
gül kokulu sabahlarına uyandığım serzenişlerim
başımı döndüren güzelliğine kurban olduğum
beyazına tutsak kırlarıma sığınırken özlemlerim
nemli gözyaşlarıma ekilen ikiz bakışlarınla...

tane tane açardı sarı beyaz yaprakların
kokusun sindirirken bağrıma misler gibi
başımın bir dönüşü vardı kir sorma yandan
üstüne inerdi usulca ılık nefesiyle
ömür boyu uyumak isterdim kollarında...

özlediğim bakışların dökülür göz uçlarımdan
yükselirdi mutluluğum güneşin mor ışıklarıyla
tabiattaki güzel cismin uyanırken yalnızlığıma
yık gizem duvarlarını pare pare mevsimlerimin
pür neşe içinde doludur kır çiçeklerim...

bakışlar arasında kelebekler dolaşırken
serüveni olurdu harcanan zamanlarımın
gün boyu kırlarında dolaşırdım ben yine
nemli topraklarında susadığım olurdu bazen
süt kokulu ağızlarında yine kuzularımın
menekşeler kıskanırdı mutluluğumu
çöz artık ayak uçlarımdan beni yutkunayım papatyam...

sardunyalar misali bakışlarım kaybolur sevenlerin
dolaşır kırların arasında sessizce yine
kış bahara alışmış gibi özlem dolu dizgin ellerin
usulca suların koynuna uzanırdı mehtap
tıpkı bir mavi denize hasret yolu gibi yosun kokuların...

bazen yorgun bir rüzgar olurdun mazide unuttuğum
serin rüzgarlarınla eserken nasıl da boyun bükerken
sarı saçlarına inerdi yağmur damlacıklarım
hasret giderip serinlerken yüreğinde papatyam
öyle süzülürdü bulutlar semaların yükseklerinden
baharı karşılardı güneşim sımsıcak gülüşleriyle
sen mutlusun bilirim papatyam...

Behçet Bük Eskişehir
17.4..2022