Girdim kapıdan içeri kokun kalmış odamın içinde,
vazoya bir demet gül koymuşsun birde.
Bana dönmüşsün yeniden,
Belli ki yeni gitmişsin yetişemedim.
Birde kağıda gül resmi çizip seni seviyorum aşkım,
seni çok özledim ,
geldim yoktun üzüldüm,
hoşça kal aşkım demişsin....

Çay bardağında ruj izlerin duruyor,
epey de sigara içmişsin,
kül tablasında sigaran taze sönmüş,
koştum arkandan yetişirim diye,
yetişemedim....
Gitmişsin gecenin karanlığında kaybolarak,
ışıksız sokaklardan süzülerek,
cebini aradım kapalıydı cebin,
evini aradım kızın çıktı gelmemiştin,
nerdesin be güzelim nerdesin?
Bilmem hangi meçhullerdesin, hangi yerdesin?
Bende seni çok özledim.

Çaresiz aramayı bırakıp evime döndüm.
İçtiğin bardakta dudak izlerini,
vazoda çiçeklerini,
kül tablasında sigara izmaritlerini sen diye öptüm.
İnsan ayrılınca anlıyor be gülüm,
ayrılığın o kor ateşi yakınca yüreği,
değerini daha iyi anlıyor sevdiğinin...

Tekrar geleceksin biliyorum,
belki şimdi, belki sabah güneşiyle,
çünkü;
biz birbirimiz olmadan yapamayız.
İkimiz bir ağacın dallarıyız, kopamayız.
Geleceksin biliyorum çünkü birbirimizi çok seviyoruz.
Çık gel gülüm karanlıkları yırtarak,
kapımı tıklatmadan bir melek gibi pencereden süzül gir içeri,
sana bir kahve yaptım bekliyorum, soğumasın,
haydi gel artık merakından ölüyorum.
Bekletme sevdamızı,özlemlerimizi...
Kapım açık bekliyorum seni...
12.06.2006
Kazım Doğan