Bir bahar sabahı, çok erkenden kalktım
Coşkuyla yürüdüm ben, dar sokaklarda
Karşımdan gelen bir güzele, laf attım
Beni kovaladı, kocaman taşlarla

Bu hayattan, tam umudumu kesmişken
Doğduğum o güne, lanetler etmişken
Yaşadığıma, derinden üzülmüşken
İsyanlar edip, kaderime küsmüşken

Birden bire, güzel bir mucize oldu
Birden bire, önemli gelişme oldu
Akşam olmadan, benimde aşkım oldu
İşte o an, sanki dünya benim oldu

İyi ki de o gün, gurur etmemişim
İyi ki tatlı canıma, kıymamışım
İyi ki de ben, taşla kovalanmışım
İyi ki dinlenmeye, parka gitmişim

Parkta oturan, başka bir yara baktım
Bu yar gülümseyerek, göz etti bana
Bende ona bakarak, gülücük attım
O an yeniden, bir neşe geldi bana

Yarla biraz, tanışma sohbeti ettik
Arada birde, birbirimize baktık
Sonra da yemek yiyip, denize gittik
Biz, sıcak kumların üstüne uzandık

Güneş bizi ısıtınca, biraz yüzdük
Birazda sahilde, beraber yürüdük
Gece bir kayanın üstüne, oturduk
Pürdikkat, sonsuz gök yüzünü seyrettik

Boşlukta dolaşan, yıldızlara baktık
Onları saatlerce, hayretle izledik
Bir tane düşen, kuyruklu yıldız gördük
İçimiz burkuldu, azıcık üzüldük

O an biz, ellerimizi birleştirdik
Birbirimizi, biraz teselli ettik
O gün hoşlanıp, birbirimizi sevdik
Bir kaç ay sonrada, ikimiz evlendik

Meçhul hayatta, bazen oluyor işte
Böyle unutulmaz, tatlı tesadüfler
Şerde bile oluyor, bir hayır işte
Kırk yıl geçti, ayrılmadı bizim eller