ezan sesleri yükseliyor yakınlardan..
selası veriliyor isimsiz birinin..
cemaatin omuzunda bir tabut,
tabutun içinde ihanet yüklü bir ceset..
yürüyorlar..
soğuk musallaya bakıyor herkesin gözleri..
hoca soruyor sonra;
ahiretteki yerini belirleyecek o sözleri...
-HELAL MİDİR HAKKINIZ???
-HELAL!!!
diyor hepsinin dilleri..
herkes bir bir helal ediyor yüreğindekileri..
biri hariç......
-HARAM OLSUN!!!
diye bağırıyor arkalardan..
sanki yeniden yaşıyor içindekileri..
tanıyanlar susuyor;başı yerde..
tanımayanlar bağırıyor.
tuhaf gözlerle bakıyor cemaat;
KİM BU EDEPSİZ??? diye soruyor..
ben diyorum..
ben..
Ben sevipte aldatılanım..
ben ağlatılanım..
ihaneti tattırılanım..
ateş düştüğü yeri yakıyor ahali;
ben canlı canlı yakılanım...
ne desem haklıyım ahali,bakmayın öyle..
yumruklarınızı kaldırmayın..
en büyük tokadı ondan yedim ben,
birde siz vurmaya kalkmayın..
yok mu beni anlayan içinizde?
yok mu bir allahın kulu haklısın desin?
haketmedin desin..
yalvarırım deyin de;
ölürsem gözlerim açık gitmesin..
bana kızabilirsiniz ahali..
bağarabilirsiniz..
ama o ölse bile,
nefretim bakidir bilesiniz...
siz onu göme durun ahali,
ben giderim şimdi..
topragına dua ediyim dicam ama;
vicdansız haketmedi ki.
ben giderim ahali,siz gömün merhumeyi..
unutmayın ardından son bir dua etmeyi..
çünkü ahirette karşılaştığımız o an;
hergün yeniden isteyecek cehenneme girmeyi..