KÖROĞLU GİBİ BİR YİĞİT GÖRMEDİM

Dağların aslanı insanın merdi
Köroğlu gibi bir yiğit görmedim
Zenginlerden aldı fakire verdi
Köroğlu gibi bir yiğit görmedim

Seyis Yusuf oğlu Ruşen Ali’dir
Gözü pektir korku bilmez delidir
Çamlıbel Yaylası onun elidir
Köroğlu gibi bir yiğit görmedim

Bolu Beyi zulüm ederdi halka
Acıyla gözyaşı düşerdi barka
Yalvarıp yakardı insanlar Hakka
Köroğlu gibi bir yiğit görmedim

Bir at ister ama beğenmez bakar
Seyisin gözüne mil çekip yakar
Ruşen Ali adı Köroğlu çıkar
Köroğlu gibi bir yiğit görmedim

Köroğlu Kırat’ı bakıp besledi
Konuştu dost oldu onu sesledi
Boyadı gezindi hem de süsledi
Köroğlu gibi bir yiğit görmedim

Görenler Kırat’a hayran kaldılar
Ayvaz çalsın diye haber saldılar
Düzenbazlar her dem el boş kaldılar
Köroğlu gibi bir yiğit görmedim

Haksıza kaldırdı baş isyan etti
Çetelerle yarış yaptı can etti
Gücünü onlara hep ayan etti
Köroğlu gibi bir yiğit görmedim

Boyun eğdi ona güçlü keleşler
Köşelere sindi bütün kalleşler
El ele verince candan kardeşler
Köroğlu gibi bir yiğit görmedim

Demircioğlu’dur baba dost olan
Hoylu Bey, Gücümen, Ciğalı Kenan,
Dağ Deviren, Zincir Kıran hepsi can
Köroğlu gibi bir yiğit görmedim

Canı Cebde bir de Eceli Yakın
Selam Vermez, Kabre Sığmaz’a bakın
İte Binmez dedi liderlik hakkın
Köroğlu gibi bir yiğit görmedim

Sevdi Bey bacısı Hüsnü Bala’yı
Uğruna savaştı bozdu alayı
Baskın etti aldı Bey’den kaleyi
Köroğlu gibi bir yiğit görmedim

Delik demir ile vurdular onu
Yine de gelmedi öykünün sonu
Kırat’la sır oldu yayıldı ünü
Köroğlu gibi bir yiğit görmedim

Elinde sazıyla çaldı söyledi
Zalime dik durdu kıyam eyledi
İRADİ de onu destan eyledi
Köroğlu gibi bir yiğit görmedim

İRADİ (İsmail Aydoğmuş)