Sen gidince, seni seven kalbim durdu
Kalmadı bu kalbimde, bir dirhem coşku
Bedenim dondu, bu ellerim buz kesti
Hüzünle, dertle doldu gönlümün köşkü

Yokluğuna, bir türlü alışamadım
Kendimi, havasız odama kapattım
Mahkum gibi, hapis hayatı yaşadım
Aylarca, beton zemin üstünde yattım

O kadar çok özlemiştim ki, çiçeğim
Görmeyince yanımda seni, delirdim
Sana bir kez dokunmak için, güzelim
Bilsen ne değerli, hazineler verirdim

Sen gelirsin diye, her gün çıktım cama
Aşkından günler boyu, yanıp kavruldum
Dedikleri gibi, hayat uzun ama
Ben bu hayat yolunda, erken yoruldum

Sevgiden, gülücükten mahrum kalınca
Her şey çok hızlıca, kökünden değişti
Senden tatlı bir söz, kelam duymayınca
Bende zamanla, kör duygular gelişti

Bundan sonra, dönsen de bir şey değişmez
Zahmet etme, bildiğin o adam gitti
Hayatım karardı, sevgin fayda etmez
Senden sonra, güzel olan her şey bitti