GÖNÜL DAĞI

Ağır geliyor artık bunca dert bunca keder
Yara alıp kalbinden vuruldu gönül dağım
Herkes yaptıklarının bir gün bedelin öder
Her gün acı çekmekten yoruldu gönül dağım

Bırakmadı hiç felek kaç kez tarumar etti
Canım dediklerim hep canımı yakıp gitti
Şu gurbet ocağında hasret dumanı tüttü
Ağlayan gelin gibi dürüldü gönül dağım

Kırgınlığın sükutu kurşun yarasına eş
Hüzün dolu yürekte umut doğmayan güneş
Kirpiğimin ucunda demlenirken kanlı yaş
Yağmur bulutlarına sarıldı gönül dağım

Güven koyaklarına yığın yığın kar yağdı
Şahikam buz tutarken yüreğime kor yağdı
Çiğdem çiçek ne arar eteğime şer yağdı
Şüphe baltası ile yarıldı gönül dağım

Gönüller inşa ettim görülmez köprü ile
Ömür boyu sınandım kalbimin sabrı ile
Mücadelem bitmedi nefsimin kibri ile
Gene de diyar diyar sürüldü gönül dağım

Çile değirmeninde kum gibi öğütüldüm
Adaklık kurban gibi pay olup dağıtıldım
İnsanlık mektebinde elli yıl eğitildim
Güvendiği dallardan kırıldı gönül dağım.

Nurgül KAYNAR YÜCE / K. MARAŞ