//
.
.
.

ne
tuhaf
değil mi..
kimi zaman
gülerken ağlıyoruz
bazen de kahkahalarla
susuyor ve sorguluyoruz an’ı
ipliği pamuk, bağı hayat bir ikilem
bir yanımız çise, çise bereketine yağmur
diğer yanımız hüznüne hasatsız pamuk tarlası...


kimi zaman isyan ediyor, hayıflanıyor aklım sabrıma.. tavında demlenmemiş olmasını diliyorum teni kızıl kavramların, bakışı esmer tesadüflerin ve inan zoruma gidiyor kolay olamamak..

takvimine çentik atımı unutulmuş zamanım.. terkisi duvarlarına kazınmış sokağım kedisiz, köşesiz ve sessiz.. çok değil az sonra günü yutar karanlık, karanlığı parlatır yine kıdemli isyanlarım bir araba dolusu kendini paralayan keşkeler birer birer geçer yine üzerimden.. sevilmeyeli sevmeyi de unuttum sahi neydi sevmek, ölüp ölüp dirilmek..

kalabalığına, rüküşüne, alına, cilasına kendim kadar yalnızdır, yalnız aslında bu kocamış dünya.. siz öyle değilmiş gibi devam edin davranmaya ben yoruldum ve dilencisi oldum dinleyicisi olmayan sebeplerimin ne bileyim anlamasın artık beni kimsede.. bu güne kadar olan anlayışsızlığınız içinde ayrıca teşekkür ederim sizlere..

seni sevmeyi bilmenin ne olduğunu bilemediğim ve seni sevdiğimi de söyleyemediğim için özür dilerim kendim...

.
.
.
//


ilhanaşıcımartikibinyirmiiki