Kara kuru bir şeydi, Kays’ı delirten Leyla
Ona Kaysın gözüyle, bakmadan bilemezsin
Mecnun bir gün görmese, kopuyordu vaveyla
Sen Kays’ın hasretini, çekmeden bilemezsin

Uğrun uğrun bir sevda, dolanır sa başında
Görür isen cananı, hayalinde düşünde
Lâva benzer sıcağı, sen ki kendi döşünde
Sevda da kor ateşi, yakmadan bilemezsin

Ayrılık denen derdi, tek başına çekip de
Günlerce görmeyince, hep aklına takıp da
Hasretiyle kavrulup, yollarına bakıp da
Gözden inen yaşları, dökmeden bilemezsin

Gerçekleşir mi söyle, böyle hayal kursan da
Vuslat gelmez bir türlü, ömrünü adasan da
Sen her gün mutluluğu, düşünüyor olsan da
Günü getiren şafak, sökmeden bilemezsin

Mecnun olmaz mı ki kays, tek suçlu sanılırsa
Bir güzelin aşkından, del diye anılırsa
Araya hiç durmadan, engeller konulusa
Bütün tabuları sen, yıkmadan bilemezsin

Leyla bel ki bahane, kıbledir asıl yönün
En büyük sevdasıydı, bilenler bilir dünün
İzinden gideceksen, eğer sen de Mecnun’un
Sevda bayrağın çöle, dikmeden bilemezsin

Lüzumsuz’um böylece, aşık Kays’la tanıştı
Leyla, Mecnun’un aşkı, sevda da,uyanıştı
Beşeri olan bu aşk, Hâkk aşkına dönüştü
Aşk için Hâkka boyun, bükmeden bilemezsin

Sadık Dağdeviren
Aşık Lüzumsuz