Çocukluğumun mahallesinin kadınları
Neler yapmışsınız aslında yarınlarıma
Kinsiz kansız düşmanlarım, bilinçaltımın canileri
Çocukluk anılarımın tozlu raflarının misafirleri
Hiç yaşlanmamış(sın)ız hatırladım sizi


Sıranın en birincisi
Hikmet hanım teyze sen var ya sen!
Allah akıl dağıtırken unutulmuşlara karışmıştın
Hani bir sokak çeşmemiz vardı
İkide bir bozulan
Hep kocan tamir ederdi de
Bahçe kapısından
“Kırk tane kocası olunca” diye
Cıyaklardın
Bir de çirkindi sesin
Hem çeşmenin kocası mı olurdu?
Aklını peynir ekmekle yemiştin
Senden hep korkardım
Kızını da sevmezdim

Yıllar sonra karşılaştım Ayşen’le
Aynı sana benziyordu
Yine sevmedim


Rabia teyze
Güzel kadındın ama sende
Kadınların en büyük düşmanıydı halbuki
Buzdolabı kapıları
Her zaman ya gözünüzü morartırdı
Ya dudağınıza çarpar kanatırdı
Hep para biriktirirdin buzdolabı almak için
Kendine garezin mi vardı ya
Aptal mıydın neydin?

Buzdolabı kapılarının masumluğunu
Yıllar sonra öğrendim!


Şükran teyze
Seni unutur muyum hiç
Arkandan konuşurdu arkadaşların
“vurdum duymaz “
“dünya yansa el kadar kilimi yok “
Hem kilimi ne yapacaktın ki
Isparta halıların vardı
Ne zaman vursam kapınıza elimle
Hemen duyardın oysa
Bu kadınlar hep günahını alırdı

Az mı elimi acıttım onların yüzünden
Ama seni nedense çok severdim


Aysel teyze
Ne kıskanç kadındın sen
“Çeşmenin altındaki yeşil evdekine
göz koydu kocam” diye ağlamıştın bizim evde
Senin yüzünden uykularım kaçmıştı
İnsan gözünü nasıl çıkarıp koyardı ki
Kocanı bi türlü gözsüzken yakalayamazdım
Ne zaman baksam yüzüne
Hep yerindeydi gözleri
Bir de öğretmendin üstelik
Okumuş kadındın!

Kendine güvenmemenin ne olduğunu
Sayende öğrendim


Ayşe teyze
Seni hiç sevmezdim
Mahallenin dedikoducusu seni!
Herkese her şeyi söylerdin
Tamam, yaramaz çocuktum ben
Bana hep “erkek eşek “ derdin
Ne erkektim, ne de eşektim.
İkide bir anneme
“Kız gibi yetiştir şunu “ diye
Şikayet ederdin
Senin yüzünden annemden
Çok dayak yedim.
Oh olsun iyi ki oğlunu döverdim!


Ah anne ah!
Sende o kadınlardan biriydin
“bizim Nuri bey bi kadın kapatmış eve”
“çok oynak kıçı başı oynuyor yürürken”
Demiştin de babama
Babam “nesi var kadının” dedi
“erkek milleti değil misiniz!”deyip
Adamla kavga etmiştin.
Hacer ablaya o kadar da baktım
Hiç oynayarak yürüyüşünü görmedim
Hem kapalı filan değildi evde
Her gün sokaktaydı
Neşeli hayat dolu bir kadındı

Erkek milletine güvenmemek (!) gerektiğini…
Kadın gibi kadın olmanın ......
Senden öğrendim


Ah çocukluğumun garip kadınları
Sizin bana yaptıklarınız
Hepinizden bir parça kopyaladığımı
Çok sonra anlayabildim
Ama keşke anlamasaydım da
Hep çocuk kalabilseydim!