Sevgi varken gönül denen sarayda
Hoş fısıltı dil bıraksak olmaz mı?
O saray ki kıymetlidir cihanda
Kapısına gül bıraksak olmaz mı?

Girişin de sevgi, saygı, tatlı dil
Nefis koku; ikram eder gonca gül
Davudi ses, davetinde ’’haydi gel’’
O davete teşrif etsek olmaz mı?

Çok lütufkar o sarayın sultanı
Gül suyundan şarabıdır ikramı
Bir yudumu mesut eder insanı,
Lezzetini yudumlasak olmaz mı?

’’Gel’’ diyorken bahaneye ’’dur’’ desek ,
Azgın nefse ’’sende akla uy’’ desek
Kibir nedir, gurur nedir bilmesek.
Sultana hoş söz bıraksak olmaz mı?

Her ademin gönlündedir o saray!
Nuru paktır; kifayetsiz, güneş, ay.
Sonsuzluğa doğru açılan uzay.
Sonsuzluğa kapı açsak olmaz mı?

Çok pahalı değil, gönüle girmek.
Esası; ALEM i, Ademde görmek.
Kabili mutlaktır murada ermek.
Gönüllerde iz bıraksak olmaz mı?

Cihan sevgi ile gülistan olur
Adem ki kıymettar bir sultan olur
Dostluk bu cihana hükümran olur.
Bizde güzel gül bıraksak olmaz mı?

Türkü Diyarıyım. Gönül dardadır
Arzusu bulunmaz bir diyardadır.
Sevdası Ademdir. Adem olmaktır.
Her Ademi; Arif bilsek olmaz mı?