İNSANLIK
En çok sevdiklerim canımı yaktı
Ok olup sırtımı deldi insanlık Acı sözler sızıp gözümden aktı Eskiden çok tatlı dildi insanlık Beyler yalan söyler şimdi eşine Düşüyor başka bir gönül peşine Doğruyu konuşmak gelmez işine Nereden nereye geldi insanlık? Ortalık vefasız eş dostla doldu Küçükler büyüğü tanımaz oldu Bakışlar değişti, benizler soldu Töre unutuldu, öldü insanlık Dostlar birbirine kuruyor tuzak İnsanlık kalmamış herkesten uzak Kadına şiddetle olunmaz kazak Önce gülşenlerde güldü insanlık Eskiden ne güzel kardeşlik vardı O güzel hasletler mazide kaldı Ömürlü dostlarla sohbete daldı Kötünün elinde kaldı insanlık Ömürlü Aksoy Didim/Aydın "Ömür Defterimden" adlı şiir kitabımdan |
insanlık adına derin vurgular içinde duygu ve anlam yüklü çok nefis bir şiirdi dost kutlar esenlikler dilerim...