Ey deli gönül hangi gül dalına bülbülsün,
Tütmüş figanın feryadın dinmez ahu zarın,
Söyleyi ver bedene düşmüş neyin kor ateşin sen,
Bunca akan göz yaşlarımla seni söndüremez oldum,


Geceler söz olmuş aydınlanmayan günün şarkısına,
Esir bildiğin ben kalmışım elinde ahı amana,
Senki dağ idin boyun eğmezdin hiç bir dumana,
De hele bu sendeki vurdum duymazlık nasıl gelir imana,


Ey seni pervasız gönül deli’misin yoksa divane’misin,
Aman ver bağrı sineme ya şad olsun yada virane,
Dönmez oldu ömür çarkım sanki kırık bir pervane,
Allah için söyle kaderi nasıl döndüreyim umut dolu yarına,



Bu garip şair derki seni hoyrat gamın kederin sığmaz oldu ömre,
Acı keder içinde sol yanım bırakmaz kirpik kuruya göz uyuya,
Beni yusuf mu sandın düşürmüşsün zifiri karanlık kör bir kuyuya,
De hele hangi bir sözüne kanayım çıkayım dünüm de kalan düze...!

Şair Yazar Osman Dastan © 21 / 03 / 2022 . 20 : 00