Suya hasret kalan topraklar gibi
Dallarda kurumuş yapraklar gibi
Göndere çekilmiş bayraklar gibi,
Beni bende deme bende değilim.

Güllerin dalında bülbüller öter
Bakımlı yerlerde çiçekler biter
Bu ayrılık dersen ölümden beter,
Beni bende deme bende değilim.

Günden güne erir bedende yağlar
Uzak diyarlarda nehirler çağlar
Garibe yol vermez amansız dağlar,
Beni bende deme bende değilim.

Bir türkü tuttursam içinde naz var
İlkbahardan sonra gelecek yaz var
Meydanda çalınan koca bir saz var,
Beni bende deme bende değilim.

Aklımdan çıkmıyor dervişin sözü
Çiçekler kaplamış bayırı düzü
Neyleyim baharı neyleyim güzü,
Beni bende deme bende değilim.

DOĞANAY’ım tekmil kuşlar uçuyor
Kötünün yanından herkes kaçıyor
Şimşekler çaktıkça korku saçıyor,
Beni bende deme bende değilim.

Kemal DOĞANAY