1
Yorum
19
Beğeni
0,0
Puan
592
Okunma
gözlerin kör kuyuydu değil mi
bakınca düşeceğimi anladın
benim de düşeceğim vardı zaten
şıp diye bodozlama atladım
hani çok düşüncelisin ya ipime tutun dedin düşünce
tanrım dedim düşerken
ne kadar ince bi düşünce
meğer ipmiş ince olan
düştüğümde anladım
kendi düşen ağlamaz
diyenle yan yanaydım
lan dedim insan bi çığlık falan atar
da düşmez şu kör kuyuya
kim anlar dedi düşmezsen
nasıl dayanılır acıya
şimdi pusudayız ikimiz
kalbin uçsuz
bucaksız ve dipsiz
sıska düşür ki kuyuya
kalmayalım ipsiz..
Şiirin sahibi
Cevap Yaz
