KADERİM

Dolu vurdu neyse yel yıkıp geçti
Bilen yoktu bu nasıl hal kaderim
Kara kangal gibi ters düşen biçti
Demeyesin kulda vebal kaderim

Nere gidem tipide sen yelde sen
Hiç bi vakit olmadın ki dulda sen
Dağda güller, sunup arı ol desen
Zehir çıkar sağdığım bal kaderim

Hiçbir canı ortak tutmam çileme
Haklıyı hak görür cennet dileme
Madem borçlu öldüm ele âleme
Bir mezar var sök taşı al kaderim

Ne şahin istedim, ne av kaçırdım
Bülbül diye kara, karga uçurdum
Civan çağım kara günle geçirdim
Kalan ömrün, başına çal kaderim

Şerifoğlu’m seni suçlar çömezler
Kalem bitti, ne isyanlar ne sözler
İnşallah kabirde, bi şey demezler
Kalmamış ki tutacak dal kaderim

Ali Eliş
Söz:
Kangal; deve dikeni
(Gün.Trç, Sözlük)
Çömez; Medreselerde müderrisin hizmetine bakan ondan ders alan öğrenci
((G.T.Z.)