ERENLER!

İnsanlar bir acîb, alınır olmuş
Lafazanlık kâle, alınır olmuş
Gayri memnun tavır, alınır olmuş;
Tövbe-i istiğfâr, Yâ Hû erenler!

Siyoniste müşfik, müslime garaz
Dinimde yok böyle, devâsız maraz
Muhabbete olsun, adamda araz;
Her gün ve her sefer, Yâ Hû erenler!

Kalbe lazım gelir, sebilden dolmak
Terk-i Kabil ile, Habilden olmak
Erliğin icabı, gönülden olmak;
Hakk yoluna nefer, Yâ Hû erenler!

Dostça gönlün olsun, aşka dolmasın
Gül açsın yüzünde, ebed solmasın
Umalım ki yerlerimiz, olmasın;
Ahirette hufer, Yâ Hû erenler!

Yol odur ki ancak, doğru gidilir
Yolcu alâmetle, tefrik edilir
İhlâs ile ancak, elde edilir;
Cehdimizde zafer, Yâ Hû erenler!

Öyle lafın bazen, gelir sırası
Lâkin izin vermez, aha şurası
Kürkçü dükkânıdır, işte burası;
İlâ eyne mefer, Yâ Hû erenler!

Amelinden yeğdir, hâlis niyetin
Görünsün üstünde, hükmü âyetin
Seyri mümkün müdür, o vaziyetin;
Taş konulmuş teker, Yâ Hû erenler!

Baş üstünde durur, o ağır başlar
Bazısı maddeye, dönmeye başlar
Hesapsız kitapsız, uzanan başlar;
Bazen taşı çeker, Yâ Hû erenler!

Cemel kelimesi, bir nezaketti
Deve deyip nezaketi yok etti
Kapılıp alkışa, mal ilhak etti;
İkra’ Kitêb döker, Yâ Hû erenler!

Baş dediğin durup, boşa dönerse
Yükseldim sananlar, yere inerse;
Kalbindeki ışık, çabuk sönerse
Nalları da diker, Yâ Hû erenler!

Murat Kahraman Murâdî
10.03.2022/İstanbul