EY RABBİM.
Gece gündüz durmadan, sana yalvarıyorum.
İki gözünde çeşme, aktı akıtıyorum.

Açız kulun kapını, vura vura kıracak.
Hangi yüzle katına,utanmadan çıkacak.

Ömrüm boşuna geçti, ben seni bilemedim.
Kalbimdeki günahın, izini silemedim.

Elli yıldır nefisinle, durmadan ettım savaş.
Utanmadan gel diyor, benimle yavaş yavaş.

Zikir halkalarının, ben içlerine dalsam.
O ilahi feyizden, durmadan bende alsam.

Zikir ehli zakırler, etraftan dolaşıyor.
Beni kuşatmak için, engelleri aşıyor.

Allah diyen kalplere, şeytan kolay giremez.
Etrafından dolaşır, fazla etki edemez.

Kalbe allah kelamı, öğretsen söyleyecek.
Son nefesi verirken, dilin allah diyecek.

Bundan sonra ebedi, bir alem başlayacak.
Allah in melekleri senı karşılıyacak.

Kabrinde cennet denen, bir bahçe açılacak.
Dünyada duymadığın, kokular saçılacak.

İnsan nasıl yaşarsa, öyle kabre inecek.
O haliyle mahşere, yıllarca yürüyecek.

OSMAN KÖSEOĞLU.
10-05-1998
ÜMRANİYE-İSTANBUL.