Herşeyimiz emanetken
Emanetin sahibi, verir ve bırakır
Teslim ettiği gönülle
Muhabbet için sebebi imkânlarla
Gönül yoluna ulaşır,,

Kendi özünü bilmeden, dünyaya dönen
Dünya ile muhabbete dalar
Dünyası benliğini dolduran
Vuslatını karartır,
Mahşerde dünyayı tanır,
Benliği ile gönlünün farkına varır,
Ah etmekde insan için, hamd etmek de
İmtihan bilip yola teslimiyetle devam etmekte

Önce kendini tanımak isteyen,
Varlığı vereni, emanetin sahibini tanır,,
Önce vereni tanıyan, dünyayı arkasına alır,
Emanetin sahibine şükürle, gönlüne ulaşır
Gönlü ile görünce, seyr olur tefekkür
Baktığı ile gördüğü, vuslatı anlamaya sebeptir,
Gönül ile konuşunca hüzün sarar,
Kokusu benliği kaplar,
Benlik herşey derken, hiç eder
Hoş bir sâda der, gelen dostu dinler
Dinlediği ile amel eder,,

Tevhid ile gönlü bir eden, son ahval-i halde, yanılmaz
Gönlü söyletir tevhidi,
Ne ile birse insan, onunla birlik olur ya
Tevhid ile gönlü bir iken,
Birleşir gönül tek olan bir ile
Bir olanın huzurunda birlik olur
Fanisi vuslata imtihan olur
İmtihani bilince dünya yok olur,,