2
Yorum
8
Beğeni
5,0
Puan
684
Okunma
Biz Seninle
aynı gökyüzünden yağan,
ve aynı Peygamber Çiçeği’ne konan
iki yağmur damlası olmalıydık
sen mavi olmalıydın
ben yeşil..
sen mavi kadar özgür
ben yeşil gibi huzur
gün akşamın kızıllığına bulandığında
senden beyaz papatyalar filizlenmeliydi
safiyâne, masum
ben hep sana bakmalıydım
hayran ve tutkun
Seni kahve gözlerime nakş’etmeliydim
Hiç silinmemecesine..
sonra bir güneş doğmalıydı gülüşün’den
ve ben aşık olmalıydım cevahir kalbine
mavi gökyüzü misali sarılmalıydım
Cennet kokulu ayaklarına..
ve bir ondokuz Şubat gecesi
Cemre olup düşmeliydim
kardelen beyazı avuçlarına..
ben susuz toprak, Sen pembe yağmur
yağmalıydın kirpiklerime bir ömür.
Yiğit Anka
5.0
100% (3)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz