Alışamadım bebişko, sensizliğe
Bir kez bile, doğru dürüst gülemedim
Ben neden oldum, bu evde sessizliğe
Bu yüzden, kendimi hiç affedemedim

Bu ayrılık, yaşam düzenimi bozdu
Neşeli ruhumu, alabora etti
Sanki biri, derimi bıçakla yüzdü
Öyle bedbaht düştüm ki, canıma yetti

Sen gidince, zindan gibi oldu hayat
Hayalini kurduğum, bu değildi.
Kalmadı hiç tadım, her şey oldu bayat
Sıkıntıdan boynum, yana eğildi

Her gün camdan bakıp, isyan ediyorum
Bu acı hayat, yalnız başına geçmez
Kendi kendime, lanetler ediyorum
Gülücüğün olmadan, bu ömür bitmez

Oldu bitti, giden yolcu gitti artık,
Alıştım sensizliğe, diyemiyorum
Gönlümde bende, kara hüzüne battık
Elim durumu, kabul edemiyorum

Biliyorum, yazmasa da hiç bir yasa
Senin kara gözünde, ağlamam ayıp
Fakat nazlı çiçeğim, bu ömür kısa
Ayrı geçen her anımız, acı kayıp

Doyasıya mutluluk, yaşatamadım
İstediklerini alıp, veremedim
Hiç bir hayalimizi, başaramadım
Seni yeterince, mutlu edemedim

Şartlı da olsa, bir şans daha ver bana
Hatamı telafi, etmek istiyorum
Kötü günleri, unutturacam sana
Senden, centilmen bir tavır bekliyorum