Kaç seven ağlıyor, kaç seven üzgün
Yorgun gecelerin, tanığıyım ben
Hasretle örülmüş, senin de yazgın
Böyle bir sevdanın, sanığıyım ben

Terk edilen günün, tam ertesin de
Mechul bir geminin, güvertesinde
Karanlığı yırtan, isyan sesin de
Sessiz çığlıkların, konuğuyum ben

Hep böyle değil mi, ebet ve ezel
Sevda yarası da, insana özel
Bazen uzun hava, bazen de gazel
Türkülerin bile, yanığıyım ben

Mutluluk değil mi, sevmekte gaye
Meclup olmuş deyi, almışım paye
Gelecek yar diye, yaptım kinaye
Atakların bile, paniğiyim ben

Uzun gecelerin, dert yumağısın
Sırtım yasladığım, gönül dağısın
Bir gün saramayan, yara bağısın
Hüzün diyarının, konağıyım ben

Yüksekçe kayaya, çıktım oturdum
Derdim heceler de, dile getirdim
Ne hale geldim bak, aklım yitirdim
Bir kara sevdanın, bunağıyım ben

Öldürmez mi figan, şeyda bülbülü
Seven ördek, terk eder mi, hiç gölü
Lüzumsuz bıraktım, bir demet gülü
Sevgi ve çiçeğin, sunağıyım ben

Sadık DAĞDEVİREN
Aşık LÜZUMSUZ

ETEK YAZILARI

BUNAK : Hatırlama yetisini kaybeden, düşünemeyen
SUNAK : İnancı gereği, ölen sevdiklerine,Para ve değerli şeyşer bırakılan, mezarı yakınındaki oyuk bir taş.
FİGAN: Feryat, haykırış, haykırma