adı gibi bergüzar’dı bize nazardı
güzeldi içliduygulu şiirler yazardı
ona düşünülmeyecek tek yer o yerdi
yuki’ydi küçük bir kız sevimli bir kuştu
anadolunun bir dağ yayla köyünden
gelinlikler içinde bir kelebek gibi
uçtu uçtu sonsuzluğa bir kuş uçtu





gültepe ’sin’ istanında binlerce tek kişilik odalar
ne pencereleri ne sobaları ne hal haberleri
tüm umut çiçekleri solmuş susmuş lal olmuş
bir zamanlar özlem ezgileri söyleyen dilleri

kimileri büyümede kimileri bebeğini
emzirme arzusunda yuki’m gibi
kimileri yoktan kimileri vardan
kimileri nisanında yağan kardan
hasılı her biri doyumsuz baharında

haberler bekliyor sorup duruyorlar
ne öte gidiyor ne beri gelebiliyorlar
hasılı umutları erimiş umutsuzluk
içinde belki sonsuza belki sur’a değin

adı belgüzar’dı nazardı
sevecen şiirler yazardı
ona düşünülmeyecek
tek şey yazık ki mezardı


Mustafa

1974 / Ankara
Not : Çiçeklr de Ağlar
kitabından
Sf. 52