Dokuz doğru söyler, Bir yalan,
Aslında tüm doğrular, Yalana kapan,

Yalan ağızda eğridir, Göze bakınca seğirir,

Yalana önce kendi inanır,

Yalancılık bu onun sanatıdır,
Dil ile yalan söylenir,
El ile bademler söğüşlenir,

Neden yalan söyler yalancı,
Elbet vardır onun talan’dan amacı,
Bazen ise kendine yakıştırır,
Yalan’dan bezenmiş başa Sultan tacı,

Olmayan meziyet ile, Över seni yalakacı,
Cebine dikkat et, Hem dolandırıcı hem yalancı,

Yalan dünya der derbeder,
Yalan kader der kötümser,
Acıyı kendi eliyle yer,
Kötülük ise ruhundan eser,

Yüzüne güler yalancı olan,
Tatlı dil döker dolancı olan,
Böylesine dost olunmaz el verilmez,
Sen güven din’de verdin demek,
Ne olmuş! Ne ev kalmış ne bucak,

Bazen yalan su götürür,
Bazen sel alır götürür,
Yalancılığın en zirvesi,
Allah adını kullanır iblis’çesi,
Lanetiyle anılır ayet’çesi,
Din adamı bunların kisvesi,

Kendi lafını bile tart, Bak doğrumu diye,
Eğrini bulurlarsa, Lakap takarlar yalancı diye,

Yalan dolan olmuş tüccarlar,
Kararmış yüzler vicdanlar,
Tövbesiz ölünce bu mevtalar,
Zebani hoşça karşılar, Kaynar suyla haşlar,

Çocukların doğrusu yalanı,
Ya Sopa ucunda, Ya nasihatle,
Yeter ki Doğru söylesin evladın,
Bırak tüm çanaklar kırılsın,
Sakın kızmayasın, Aksine alkışlayasın,
Sonra Âlem Adam bilsin ve görsün,

Kendi kesesinden vaat vermez,
Vaadi bolcadır zübüğün,
Seçilince ucundan göstermez,
Kendi heybesini doldurur,
Hem yalancı hem talancı işte budur,

İnsan fıtrat üzeridir,
İnkar etmek demek,
Kendine bile yalan söylemektir,
Bile bile Hakk’ı Örter ve gizler,
Sonra Karanlıkta kalır,
Doğruyu asla göremez gözler,
İşte bunun adına kafirlik denir,

Aydınlık Akletmek demektir,
Önce insan ol sonra ona kul,
Yazmakla bitmez bu yalan hikâyesi,
Öyleyse sona ersin burada bir tanesi…