ONLAR

Aşımda zehir
Gönlümde Keder
Yüzümde çizik
Kırık aynalarım
Dokunaklı Ezgi
Ellerimin kelepçesi...

Toplum içinde Utancım
Onlar ki içimde sancım
Onlar utanmaz arsizdan arsız
Her günün akşamında acı...

Başımda ağrılar tenimde ezik.
Kapanmaz yara
Onları yüreğimde ara
Onlar yaralar ki
Gizli gizli dualar da hancı

Onlar
Ayrı dil konuşurlar
Ayrı hal yaşarlar
Yakınken uzaktır
Bana kurulmuş tuzaktır Hancı

Onlar ki farklı farklı çizgiler
Yitirdiğini bulamayan
Verileni alamayan
Saygı bekleyen saygısız.

Satırda dizgi sussam biten
Kızsam yiten sevsem iten...
Serap misali Tuhaf çizgi
Karşı,m da örülü duvar
Bağıma girmiş davar...

Kendi kendilerini yiyen canavar sancı
Çanlar çalınca hatırlar
Boynundaki haçı
Öyle duygular ki Arap saçı

Eksik olmaz Gözde yaşı
Gönülde başka sancı
Yıkar da...yıktın derler
Çarpar da çarptın derler hancı

Onlar Tam da zamanında isterler
Onlar tarif edilmez ruh
Bir şaşkın güruh kaçılmaz zîruh
1×9= İşlemin de: tuhaf sonuç

Onlar Bazen acı Bazen keder
Bazen Sevgi Onlar benim
Sorulmuş hesabım
Hakla aramda hicabım hancı

Ezel’de yazılmış acıklı kitabım
Çizgi çizgi yol yol satır satır
Çobanın dan kaçan sürü.
Yadel bağına dolan

Onlar ki:sinesinden yaralar alan
Akıllı masumlar ama fikirsiz sevgim
Söz dinlemez ruhlar ki sağda solda
Şaşkınlık onların;Hürriyet tezahürü:
Bu çağda hancı

Sıkışınca ;yüzüme bakan acıklı
Kurtulunca :unutan alacaklı
Yabancıya yakın Bana uzak
Ve haklı. .. Hancı .

Onlar anlaşılmaz karışık roman
Hülâsası mahşerde olan
Onlar gözüme :toz duman
Yüzümde :Şükür isteyen is.

Onlara acırım: acımazlar da
Bakarım: bakmazlar da
Onlar tasdik ister:İnkar da..
Bir varmış Bir yokmuş
masalında saklı... hancı

Gün gelip demezler ki;
şurada: hatıramız var
Şu makber: yorduğumuz yolcu
Deyip:Fatiha da okumazlar hancı

Sövgüler içinde tüketirler : akşamları
Talihsiz ömrümün şaşkınlar ı
Hayatın:Sırtıma değen okları.
Demirden çelikten zılgıtları hancı

En dokunaklı şiirim onlar
Bir ömürlük serüvenimden
Biri var na’dan Biri var Nalan
Biri var ki iz:.. bırakanı belirsiz

Giderli de gelirsiz
Kederli de sevinçsiz
Kah dinli kah dinsiz
Bir umut belki;yarına :densiz

Zehir zemberek otların kırk ambarı..
Başlı kalmış romanımda yarı.
Onlar hiç duymadı Asla duymazlar
Çünkü yakınken uzak onlar hancı


MUSTAFA ÇOBAN
29.10.1996
Taşkısık. SAKARYA

HİKAYE

İNSAN BAZEN EN SEVDİKLERİNE EN UZAK KİŞİ OLUR

Öyle sağır hayat yaşar ki
Sesi en yakında duyulmaz ken arşı ala da duyulur.

İlahi kıstasları bırakıp kendi kış taşlarıyla düşünenler hayatının hiçbir alanında şaşkınlıktan kurtulamamıştır

Hicap Hicran kadehleri sürekli ellerinde olmuştur
Mutluluk haberlerinin sırrından habersiz.