Eskiden de böyleydik biz; bir bardak demli çayla ısınırdı yüreğimiz.
Mehmet emminin kahvesinde toplanır,
Odun ateşinde sohbet eder,
Askerlik anılarımızla geçerdi vaktimiz.
Ajans dinlerdi büyüklerimiz.
Nasreddin hoca söze girer;
Çaylar tazelenirdi habersiz.
Henüz akıllı telefonlar yoktu,
Tavuğumuzun ayağına diken batması,
İneğimizin sütten kesilmesiydi tek derdimiz.
Eskiden de böyleydik biz;
Komşu köyden duyulurdu sesimiz.
Tilki dadansa köyümüze; yumurtasız kalmazdı evimiz.
Televizyon yoktu, internet yoktu,
Hacivat vardı, Karagöz vardı,
Arkası yarınlardı neşemiz.
Eskiden de böyleydik biz;
Rençberdi çoğumuz,
Mutluydu çoluk çocuğumuz.
Kedimiz damdan düşse
Yardıma koşardık hepimiz.
Eskiden de böyleydik biz;
Yumuşaktı kalplerimiz.
Rüyalarımız daha uzun
Her derde devaydı türkülerimiz.
Eskiden de böyleydik biz;
Tertemizdi ekmeğimiz.
Taşın suyunu sıkar,
Birbirimize hal hatır sorar,
Hiç eksilmezdi sevgimiz.

Ufuk Akalın

Sevgi ve Saygılarımla