Açık görüş vardı, gittim Bünyana
Saçları ağarmış, Arif’i gördüm.
Hasretle sarıldım bastım bağrıma.
Hayata susamış, Arif’i gördüm.

Oğul baba değil, arkadaş gibi.
Bana uzun, uzun döktü içini.
Sorgüladı bütün, neden niçini,
Ak saçlar içinde, Arif’i gördüm

Yüreğime acı, geldi oturdu.
Gelip geçen ömür, çok şey götürdü.
Arif’in son hali, beni bitirdi.
Kadere ram olan Arif’i gördüm.

Gönülnden kazımış, emmi dayıyı.
Maziye defnetmiş, tüm akrabayı.
Kaç kez sorgulamış, ahde vefayı.
Dalgın bakışlarda Arif’i gördüm

Küçük kızı vardı sade aklında
Sanırsın yaslıydı onun bağrında
Bir eli kızının omuzlarında
Hayaller içinde, Arif’i gördüm.

Dedi ’’baba suçum olsa yanmazdım
Devletimin kıyacağını sanmaz
Bize kıyan el olsaydı yanmazdım’’
Diyerek inleyen Arif’i gördüm.

Bir tek şükür vardı, gönül dilinde.
Rabbine havale, arzu halinde.
Çekilip zindanın köşelerine,
Hakka derdin döken, Arif’i gördüm.

Türkü diyarıyım Allaha duam
Bir tek zatına dır, bütün ilticam
Yusuf’u zindanda koymasın Mevlam
Yusuf yüzlü nice canları gördüm