Dolunay ayın on dördü,
Sevgililere nur gibi göründü,
Yüreğime kara bulutlar örtü,
Aşk denilen mefhum,
Beni çoktan karanlığa gömdü,

Acısı bi b’aşk’a tadımlık nedense,
Kaynayan katran hisselerim ise,
Neden nevin neden söylesene,
Kalbime Hançeri sokup terk etmek niye,

Aramıza giren o iblis ona varmasan,
Beni vuracakmış onun olmasan,
Neden söylemedin bunu bana neden,
Senin için bir kez ölmek varken,

Bak el ele gönül Gönül’e sevgililer,
Ayın on dördü buğun ne kadar şenler,
Gül tohumu ektim sana bak kızardı,
Onu gözyaşlarımla suladım ne güzel açtı,

Gül’e baktıkça nedense seni görüyorum,
Kokladıkça sanki seni kokluyorum,
Gül’e canım nevinim diyorum,
Sanki beni anlıyor yaprakları titriyor.

Sevgililer günü buğun,
Benim ise Aşkım, Vazodaki Gül’üm
Bende ona sesleniyorum işte,
Canım Sevgilim bir tane Aşkım diye