1
Yorum
9
Beğeni
5,0
Puan
492
Okunma
Tüm insanlık yaşıyor Covit’in ürküsünü
Kendi başına bela oldu kendi yaptığı
Doğmak gibi ölümü hak görmüşse taptığı
Herkes giymeye mecbur melamet hırkasını
Sanma ki düşünmüyor biri öbürküsünü
Onun için atıyor yorgun kalp hızlı hızlı
Dili söylemese de yüreği gizli gizli
İstemeden söylüyor ayrılık türküsünü
Bütün beden taşırken ölümün kaygısını
Canavar karşısında çaresizce bitmenin
Emin ol bastırıyor yâre hasret gitmenin
Dayanılmaz sancısı, ölümün korkusunu
Ne huzursuz bir gece gelgitler arasında
Bir Coşari düşünün kendiyle tek başına
Pişmanlıklar içinde bakıyor gözyaşına
Onu içten vurdular kan yoktu yarasında
09.02.2022/Samsun
İbrahim COŞAR
5.0
100% (3)