Yozgat lı bir yiğit, adı Arif’ ti!
Vazifesi onun, öğretmenlikti.
Zaptiyeler gelip, evi zaptetti.
Aydınlık dünyayı, ona dar etti.,

Haberlerde çıktı suçludur diye
Duyunca kapıldım, kinle, öfkeye.
Oysa Arif adanmıştı sevmeye
Yalancı dünyayı, kader dar etti.

Yogat lı bir yiğit, Arif’ ti ismi
Gazetede çıktı, siyah bir resmi,
Siyahlarda bile, nurluydu cismi.
Gördüğümde gücüm kendime yetti.

Geçiyor önümden, nurlu hayali.
Evlat hasretinin, varmı emsali.
Dayanmaya kalbin yoktur mecali.
Koskoca dünyayı bana dar etti.

Yozgatlı yiğitti, adı Arif’ ti.
Onun tek kusuru öğretmenlikti.
Zaptiye dört koldan, evi zaptetti.
Koskoca dünyayı, ona dar etti.

Gözleri doluydu, son gördüğümde.
Beyazları gördüm, saç tellerinde.
Kızının resmiydi birtek elinde.
Koskoca dünyayı, bana dar etti.

Masum yüzlü Arif yakar sinemi
Bir yazı tahtası birde kalem-i
Gönülden sevdalı, dağ gibi yürekli.
Buymuş diyor bu sevdanın bedeli.