Saat kaç oldu bilmiyorum
Bakmaya mecalim yok
Sessizliğin gümbürtüsü
Sensizliğin
Hicranına karışıyor
Günün ilk ışıkları
Çiseliyor üzerime
Gökyüzü
Gözlerimle yarışıyor
...
İstanbul ağlıyor bu gece
Bu gece İstanbul ağlıyor
Hasret iki hece
Yüreğimi dağlıyor
Gece alevden sıcak
Ama ben üşüyorum
Ve
Bir çiğ tanesi gibi
Gözlerinden düşüyorum
...
Şimdi sensizliğin ertesinde
Terk edilmiş bir kent gibiyim
Yüreğimde ayak izlerin
Artık
Kendi ellerimden tutuyorum
Kendimle konuşuyor
Kendimi dinliyorum
Kendim siliyorum yaşımı
Geceyi yorgan yapıp üzerime
Kendi dizlerime
Koyuyorum başımı
...
Dinle beni meleğim
Dinle beni ve ne olur anla
Sessiz bir çığlık bu
Yüreğimden kopan vaveyla
Bil ki;
Her özleyen Mecnun’dur
Her özlenen Leyla
...
Saat kaç oldu bilmiyorum
Bakmaya mecalim yok
Apansız uykularını bölüyorum bağışla
Ben sensiz ölüyorum bağışla