0
Yorum
6
Beğeni
5,0
Puan
373
Okunma
Üstüne hüzün çökmüş gama batmış gözlerin
Dilinde nağmelerle her dem neşe saçardın
Hâlâ kulaklarımda o tılsımlı sözlerin
Konduğun kuru dalda gonca olup açardın
Bazen gönül dağına vakitsiz bir kar yağar
Unutma, kar daima bahar sancısı taşır
Bir kardelen boy verir sonra bin çiçek açar
Yeşil vahaya döner bildiğin kuru bozkır
Gül, yüzün gülsün artık bir gün biter gam keder
Her insan mevsimini kendi içinde yaşar
Kısa olan bu ömrü, boşuna etme heder
Başucunda bekliyor o sihirli anahtar
İbrahim Taşdemir
5.0
100% (1)