Saat sabahın beşi gardiyan kapı çalar
Gelen yırtıcı bir ses kulakları parçalar
Uyanın sevkiyat var nereye bilmiyorum
Toparlan gidiyorsun birleşir tüm parçalar

Birinci parça ile bütünleşince parça
ortaya yarı resim çıkıyor iki parça
İşkencenin ikisi çıkıyor görüyorum
Zihnimde bütün resim hayatım param parça

Bir torbaya konulur eşyalar parça parça
Yinede başına dert attığın her bir parça
Toparlan komutuyla süresi on dakika
Sırtlanırsın torbayı hayatın param parça

Kapı altın da bir ses ’’boşaltın torbaları’’
Hafızana yazılır sürgünün anıları
Ağlasan ağlamak yok gözlerin feri solmuş
Bilinmeze giderken sayarsın parçaları

Saatlerce gidersin, yol uzun, dert omuzda,
Ne sırlar gizli bilmem gösterilen rumuzda,
Bir vebal yüklenirke nur yüzlü simalara
Neler saklı düşünce, üçüncü parçamızda

El bağlı ayak başlı çelik kelepçerlere
El ayak sabitlenmiş çelikten demirlere
Bir devrin maznununa reva görülen zulüm
Bir aile daha bölünmüş paraçalara

Girdik yeni zindana yedi çilekeş yürek
Kelepçe çözülünce selamlaştık gülerek
Gülümseme sanmayın fazla uzun sürecek
Girdiğimiz zindanda parça bütünleşecek

Burası kars zindanı agustosta buz kesen
Yürekler küt küt atar verilen her nefesten
Soktular bir odaya ardından ’’soyun’’ sesi
Ve işkenceye dönük üçüncü parçacıktan

Yer demir gök bakırdır, tanımaz tanıyanlar.
Çıkar bir bir açığa iki yüzlü insanlar.
Sonra balık istifi misali bir odaya.
Resim; ortaya çıkar ve dördüncü parçalar.

Anlatılan tüm gerçek, çok bunun hikayesi,
Düşer aklı selime; zalimin himayesi.
Yaşanılan zulümler, yürekleri parçalar,
Çıkar resim ortaya, birleşince parçalar.