//

her
gidiş
aslında
kendini de
yanına alarak
sınırsız ve haritasız
sırra kadem basmaksızın
yoksul bir düş bırakır sabaha
.
.
.

sevmeye, anlamaya çalışıyorum uzağımdaki tüm yakınları hatta teşekkür etmek istiyorum bir gün bir şeylere..

hep ipi olmaktan çokça kendime dolanmaktan sıkıldım uçmanın. Sıkıldım doğru ve düz yol olmaktan. sıkıldım kendime ulaşamamaktan..

dün yine aynı şarkıyı dinledim aynı yatakta dans ederken hem de alay eder gibi uykumla.. eğer kalkarsam muhtemelen de aynı filmleri izleyeceğim sondan mı başlasam diye iç geçirmediğim hep yalan... evet biraz yalan söylemenin nesi kötü hatta grileşmediği sürece bir beyaz yalanı evlat edinebilir her yaşayan.

bugün güneş daha sarımsı deniz daha lacivert ve daha tuzlu sanki martılar daha beyaz öpüyor denizin tenini bugün.

şu yas tarafımdaki tepeler ne de güzel dündüler, her tondan yeşildiler ah bir de konuşabilselerdi dinleyen olur muydu hiç mi hiç bilemediler..

sırf annem seviyor diye ekmiştim bir kucak dolusu kasımpatını on bir ay çiçeksiz. annem sanattır, sabırdır diyor beklemek belli ki annem çok sanat gelmeyeli babam çok oldu hem ocak hem de şubat

çıkarsız sevmek diyorum neden moda olmuyor anne. hep aşka çıksın çıkmayan tüm sokaklar.. inan begonyasız, cumbasız evler çok beton be annem dudaksız aşklar gibi.. ahşap bir yalnızlık kemiriyor bugün yine tasamı.. keşkelerim zihnimde karıncalananan daimi nöbetler silsilesi..

kızma ama yine kahvaltı yapmayı unuttum, serçelere kırıntılanmayı da oysa gün ne kadar aydın ve bilge değil mi..

savaşmak yerine sevişmeyi, ölmek yerine de uğruna ölmeyi isterdim bak herkes gidiyor, gidiyor herkes vedasız içimden. içim içime sığıyor artık biraz da üşüyor gibi. daha fazla çimlenmeden, çiselenmeden ben de gitmeliyim ve içinden geçmeliyim sancının dışımı da içim kadar sevmeliyim ne bileyim yolu değil yolcusu olmalıyım taa içimin. algılarım, kaygılarım, ayaklarım tamam da gözlerimi diyorum yanıma almalı mıyım bilemiyorum ki gerek yok sanırım bakacak, görecek ne kaldı ki nasıl olsa bütün krallar gibi bütün bütün tanrılarda çıplak masallar desen şiirler gibi hep yalınayak

neyse.., bana da müsaade.. dedim ya teşekkür etmek istiyordum ben de bir gün bir şeylere.. uzanmak, dokunmak, hissetmek, saygı duymak, sevmek, sevişmek ve ölmeye nereden başlayacağımı inan bilmek istiyordum..

ip değil, ipsiz uçurtma olmak istiyordum, yelken değil rüzgar olmak istiyordum.. nefes, nefese yorulmak istiyordum. şimdi kapatın, kapatın ışıkları sadece uyumak istiyorum...
.
.
.
her
ölüm
aslında
kendini de
keşkelerini de
ebedi yanına alarak
yoksun bir düş bırakır sabaha

//


ilhanaşıcışubatikibinyirmibir