1
Yorum
16
Beğeni
0,0
Puan
671
Okunma
kuşlar mevzilenmişti o gün gamze çukurunda
ha çekti çekecek bir tetikti gülüşün
nisan almıştı takvim baharın on yedisine
ha açtı açacak çiçekti yüzün
aklından geçenleri duruşundan
kalbinden geçenleri gözlerinden okumak
hele ki masa üzerine uzanan iki koldan sarılıp
demir parmaklarla kenetlediğin elleri
çözmek ellerimle
ve buza kesilmeden o an
çözülmek denizinde
ne kadar zordu bilemezsin
sen zaten bütün bilinmezliklerin içinde karşıma çıkıp
beni bir yerden çıkarabilir umudumdun
umduğum gibi ol masamda
son uçta bulduğumdun
hani bir denizin ufkuna mil çekiyordu ya gözlerin
kıyıdan çok uzaklara
dalıp dalıp gidiyorum
her gün eş batımında..
Şiirin sahibi
Cevap Yaz