Tabii ki sevecek toprağı çamurlaşmadan
İnsan sevecek tabii ki yaprağı çünkü onda bir şifa saklı koparmadan

Zaten yaprak kendini asmış
Birgün düşecek ölü bedeni bak onu tutan ağaç yasmış
Yok bunun nedeni

Neyse şiirler dökülür tüğ bitmedik dilinde
Ömründe bir kere kına görürsün elinde

Tabii ki zifiri karanlık gece olacak
o geceler karanlıklar fikrini saracak
tabii ki dörtnala koşacak
toprağın altındakileri incitmeden
Bilmeden bir beden

Düşüncelerin süzgeçten geçecek
belki de bir kısmı yere düşecek
Keşkeler boğazında düğümlenecek
Tabii ki

Bunlara aldırma
Düşenlerin kıymığın ı bile kaldırma
Bırak sel götürsün
Ya da el götürsün

Ay ışığında iğneye ipliği takacaksın
Belki o karanlık gecede gündüzden daha iyi bakacaksın

Tabii ki tarlanda kötü bitkiler bitmeyecek
ne kadar kovsan da gitmeyecek

Tabii ki bunlar şiiri süsleyecek
Gece olmasa gündüzün kıymetini kim bilecek

Tabii ki bazen kulaklar sağır
Ne kadar bağırırsan bağır
Zaman yürüyecek ağır ağır

Tabii ki sarmıştır melekler dört Bir yanını sen görmesende
Bunu hissedersen içinde
Çünkü
Hazreti Yusuf’un düştüğü kuyu derin
Çıkması da o kadar güzel serin
Her derinlikte bir serinlik vardır
Tabii ki serinlik olmasa koca dünya dardır