Derlerdi inanmazdım "gül dikensiz yaşamaz"
Meğer dikenler gülü asker gibi kolluyor
Diken nöbet tutarken düşmanlar yanaşamaz
Güller de bülbüllere mis kokular yolluyor

Karlar yüksek dağların zirvesine inerken
Bahar gelene kadar eteklere sinerken
Kardelenler her yerde zafer ilan ederken
Baharda ölülere Kalk emrini veriyor

Bahara duran ağaç tomurcuklar açarken
Güneş mesai yapıp dahada geç batarken
Mutlu bir gelin gibi gülistanlar coşarken
Sular da dirilere kavuşmaya geliyor

Hedefe kilitlenmiş aşk ile tüm käinat
Düzende ve kaosta budur gerçek hakikat
Bunca isyana rağmen tüm zalimlere inat
Sahra da şairlerin yüreğini okşuyor

Bu kadar nimetlere nasıl şükr etmez insan
Yoksa herşey kendine hizmetkär mi sanıyor ?

Mustafaoglu ilyas

Okuyup yorum ve eleştiri yazan tüm dost ve forumdaşlara, saygılarımı bırakıyorum